Niet om het een of ander…

Niet om het een of ander, maar wat mij betreft missen heel wat mensen de prachtigste natuur in Nederland. En niet alleen dat, maar vooral ook dicht bij huis. Dat maken we in het weekend mee bij voorbeeld in park De Hoge Veluwe en deze week op woensdag en donderdag in ons eigen nationaal park De Biesbosch zowel het deel van Hank als dat bij Werkendam.

We hebben die dagen, -donderdag na de fysio-, de auto gepakt om weer naar de Biesbosch te rijden. Op een ruime steenworp afstand, zoals je weet. Je kon er een kanon afschieten, maar je zou niemand raken. Soms een verdwaalde wandelaar of fanatieke hardloper. Bij Hank de Biesbosch in en genieten van de prachtige flora en fauna. Planten, bomen en dieren dus. Om te beginnen twee reeën, die elk aan de kant van een beekje liepen en kennelijk niet wisten hoe ze bij elkaar moesten komen. ‘Het water dat was veel te diep’, zo herinner ik met het middeleeuwse verhaal van de twee koningskinderen. We konden er rustig naar kijken, maar het was helaas te ver om te fotograferen.

De ijs- en watervlakten van de Biesbosch waren immens. Vol met drommen verschillende watervogels, die rustig dobberden of in ondiep water liepen. Reigers zien we meer dan genoeg. Dat is niets nieuws. Maar onderweg via Nieuwendijk naar Werkendam, kwamen we al handenvol roofvogels tegen. In de boomtop of overvliegend, of biddend boven de grasvlakte. Eendensoorten en honderden ganzen bevolkten de grasvlakten of wat daarvan over was. Sperwers en buizerds, de kiekendief en zelfs een roodpootvalk. Wij hebben ook geprobeerd een havik op de gevoelige plaat vast te leggen. Maar voor je je mobiel hebt gepakt, en ook nog eens op fotograferen hebt gezet, is de vogel letterlijk al weer gevlogen. Wel zaten diverse exemplaren van de aalscholver met wijd uitgespreide verenvleugels te drogen aan de waterkant. Maar ook daarbij geldt, dat zij weinig geduld hebben als amateurfotografen zoals wij, een poging doen.

Maar je komt ogen tekort om andere dieren te zien. Wat dacht je van een haas, die rustig bleef zitten toen we de auto naast hem parkeerden, maar het hazenpad koos, toen José de auto uit ging. Ik kon hem in zijn vlucht nog net op de foto zetten van achter mijn geopend raam. En fazanten, die niets horen of lijken te zien. Of die twee reeën die parmantig en lichtvoetig door de bosschage stapten. Je ziet een van hen op een van de foto’s rechts naast de tweede boom van links en zijn of haar maatje loopt nog net zichtbaar tussen een van de bomen rechts van het dier.  Het moet allemaal snel, dus instellen valt niet mee. We zagen ook waterbuffels en meer wollige andere runderen met grote horens en Schotse Hooglanders. Ook een paar vertegenwoordigers van het Konikpaardenras, die een klein droog plekje hadden opgezocht en daar bijgevoerd waren. Of een door bevers doorgeknaagde boom. De dieren zelf lieten zich niet zien.

Kortom; urenlang genieten. We hebben er twee dagen aan besteed. We zagen donderdag in korte tijd de weeromslag. Bewolking kroop uit de richting van Dodrecht steeds verder onze kant op en verdreef het heerlijke zonnetje, dat voor prachtige glinstering op alle ijs zorgde. Het werd gewoon somber en vochtig en vooral donker. We merkten dat de boeren doorwerken, want er reden diverse tractoren af en aan. Voor het overige een paar snelheidsmaniakken, die het wereldrecord ‘door de Biesbosch scheuren’ willen verbeteren. Ik ga dan even naar de kant en laat ze snel voorbijgaan. Ben ze liever kwijt dan rijk.

Ons doel van die tochtjes hebben we gehaald; lekker samen genieten. Boterhammen en thee mee en lekker tot rust komen na een weinig prettig begin van dit nieuwe jaar.

Genealogie

Vrij weinig tijd voor genealogie deze week. Wel is het familieboek bijna af. Vanmiddag komt in elk geval oud ‘Stem’-collega Kees den Exter met Mariette Mulkens bij ons eten en eind volgende week is onze jongste jarig. Maar eerst gaan we woensdag bij Dineke langs. José heeft al telefonisch contact met haar gehad na het overlijden van Marco. Ik dacht dat het niet zo druk zou zijn na mijn pensioen, maar ze bedoelen waarschijnlijk dat niet zoveel op uur en tijd ‘moet’.

(Bron: familiearchief f. van Son)