We hebben een gevarieerde week achter de rug. Een paar oppas-uurtjes voor twee kleinkinderen, een hartritmestoornis, een vernielde parade en museumbezoek. Een dagje Luuk en een gevoel ziek te zijn op donderdag en vrijdag. Even toch een coronatest gedaan, gelukkig negatief. Zeg maar eens dat zo’n week niet gevarieerd was.
Van de plaat
Met Youri en Anouk aten we zaterdagavond bij oma en opa ‘van de plaat’, om ze daarna weer thuis te brengen en tot in de loop van de avond op ze te passen. Papa en mama gingen uit eten. Altijd leuk, want eten van de plaat zien ze als een traktatie. Voor José en mij ook gezellig.
Hartritme
Dinsdag werd mijn ingeplante ICD/Pacemaker gecontroleerd in het Amphia. De gegevens werden uitgelezen en laat ik nu op dinsdag 11 oktober om 12 uur een hartritmestoornis te hebben gehad. Hij werd opgemerkt door mijn ingeplante hartbewaking en na 8 seconden gestopt. Eerlijk gezegd, ik kan me niet herinneren, dat ik er iets van heb gemerkt, al voel ik me deze week echt niet super. Zodra we een nieuwe telefoon hebben, kan ik die rechtstreeks via een app verbinden, zodat ze in het amphia ziekenhuis onmiddellijk mij kunnen volgen. Zo komt er elke keer een stukje zorg bij. Die zorgen om mijn gezondheid, zorgen steeds meer voor minder energie. Het put me uit, zo merk ik.
Even tussendoor
Daarom zijn we er op woensdag samen op uit gegaan. Naar het Noord-Brabants museum in Den Bosch. Daar hing toevallig dat nieuwe stuk ‘de vaandeldrager’. Knap hoor, maar niet onze kunst. Aan de kassa vroeg men ons of we wel een kaartje hadden voor de vaandeldrager. Nee dus en we hoefden dat ook niet. We bekeken de rest van het museum, namen een Bossche bol en kwamen geheel toevallig toch terecht in de zaal waar dat dure, beroemde kunstwerk hing. Mooi licht en donker inderdaad en kunstig gemaakt. Maar wij draaiden weer om. Toch gezien zonder kaartje en natuurlijk daarna weer even op de bovenverdieping gekeken bij Van Gogh. Ik moest zo nu en dan gaan zitten, want ik voelde me erg moe.
Vernield
Op weg naar de parkeergarage liepen we ook de Sint Jan nog binnen. Dat deden we vroeger ook altijd, als we naar Den Bosch fietsten en de fiets stalden in de stalling naast de kerk. Uit die tijd kan ik me nog goed het prachtige plein ‘Parade’ herinneren, naast de Sint Jan. Daar konden mensen toen hun auto neerzetten onder de mooie bomenrand en via het middenterrein de stad in wandelen of naar de Sint Jan. Nu is die Parade wat mij betreft compleet vernield. De mooie Sint Jan valt weg achter wanstaltige, spuuglelijke overkappingen voor alle mogelijke evenementen. De Parade is al erg lang een complete bouwput nu er naast het plein een theater wordt gebouwd. Die bouw past ook voor geen meter bij de mooie eeuwenoude kerk. Na een bezoekje aan de kerk en uiteraard de Mariakapel, maar weer naar de parkeergarage buiten de stadswal gelopen. Hoe heeft Den Bosch zoiets kunnen toestaan…..
(Bron:
familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten