In deze spannende weken moet ik altijd even terugdenken aan mijn eigen jeugd. Uiteraard, weer of geen weer, we gingen in Breda naar de aankomst van de Goedheiligman en zijn Pieten. Geen gezeur over zwart, gewoon een kinderfeest. Na de intocht gingen we snel naar huis om warm te worden en dan kwam ’s middags de sint met zijn gevolg door onze straat op weg naar ‘Moeke Mols’ op de hoek van de Haagweg en de Dijklaan. Daar moest sint ook warm worden kennelijk van de rit op zijn paard. Na een klein uurtje kwam hij weer naar buiten en liep, volgens mij wat minder soepeltjes, ietwat waggelend naar zijn paard, waar hij na veel vijven en zessen eindelijk op kon gaan zitten. Je wat wil je, zo oude man kan niet meer zo gemakkelijk zijn paard op als hij wat hartversterkertjes achter de kiezen heeft. Zo tegen de avond gingen we, als het weer meezat, naar Hotel de Kroon op de Markt. Daar kwamen Sint en Piet nog even op het balkon. En als dat allemaal achter de rug was, dan waren wij voldaan en ontdekten bij thuiskomst een paar chocoladebeesten of suikerbeesten op de schoorsteenmantel. Wat een bedrijvige mensen toch, die Zwarte Pieten. Bij onze kinderen was het niet anders. Je keek op TV of Sint in Nederland aankwam en zag hem een dag later in je eigen woonplaats. Ook nu, bij onze kleinkinderen is dat het geval. Eerst de intocht en dan naar het Dongemond college om de Sint en zijn Pieten een berg pepernoten te ontfutselen of beter gezegd, een klein beetje op afstand blijven van die lui, want je weet het maar nooit. Vorige zaterdag trok oma met Cas, Youri en Anouk naar de Sinterklaasintocht. Youri, Cas en Anouk hadden een prima plaatsje aan de reling om alles goed te kunnen volgen. In Made gingen ook Emma en Renée de Sint inhalen en het huis werd versierd met een tekening van even geleden en een nieuwe van Renée. De schoen werd gezet en prompt kwam in de ene schoen een regenbooghockeybal en snoepgoed en in de andere een schaartje met natuurlijk ook daar schuimpjes en ander snoepgoed.
Ook tien kilometer
zuidelijker in Oosterhout was Robyn van de partij om daar de Sint te
verwelkomen. Dan herken je de meeste kleinkinderen bijna niet. Anders hebben ze
volop praat en zijn uitgelaten, maar bij dit soort dingen zijn ze opvallend
schuchter. Ook de anders zo spraakzame durfal Robyn, was nu toch een beetje
meer op de achtergrond en zwaaide enigszins ingehouden naar de Sint. Hij zal
het zonder twijfel gezien hebben. In
2013 deed Anouk al een pietenpakje aan en dit jaar werd ook Cas thuis na de
Sintmiddag in het Dongemond college overgehaald om met zo’n pakkie op de foto
te gaan. Hij vond het allemaal best, als hij z’n appel maar mocht blijven eten.
En nu maar wachten
tot de Sint en zijn Pieten de pakjes brengen. Hij komt waarschijnlijk ook weer bij Oma en Opa met een stapel pakjes.
En na 5
december wordt de oude man uitgezwaaid en gaan we op weg naar de donkere dagen
voor Kerstmis. Wat mij betreft wordt het dan echt gezellig in huis met
gordijnen dicht om de kou buiten te houden en een behaarglijk temperatuurtje. Ik
kan niet wachten...
(Bron:
familiearchief f.van son, Sint 2017 en 2013 (Anouk in pietenpak).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten