Een beetje meer....?

Op ons dressoir staat sinds het overlijden van mijn moeder een mooi kunstwerkje ‘man, vrouw en kind’ met als lunstmatige achtergrond een allerminst lieflijk kunstobject, vervaardigd door de Oisterwijkse kunstenaar Nicolas Müller-Jabusch. Het is gemaakt van verwrongen staal, afkomstig van een Duitse munitietrein die in de Tweede Wereldoorlog op het station van Oisterwijk door de geallieerden werd gebombardeerd. De ‘Grote broer’ van ons kunstwerkje staat in Oisterwijk – als ik me goed herinner- op de Spoorlaan.

Ze passen goed bij elkaar onze twee kleine kunstwerkjes. Het moderne beeldje van een gezinnetje dat voor de agressie van het verwrongen staal staat, zou je dezer dagen best als kerststal kunnen zien. Maar het staat er bij ons het hele jaar door. Kerstgedachten moeten niet beperkt blijven tot die ene week aan het einde van het jaar.

Ik vind die combinatie van kunstwerkjes eigenlijk wel een beeld van deze tijd. Lieflijkheid en strijd en vernieling gaan ook in onze huidige maatschappij hand in hand. Waar kinderen worden geboren, worden zij haast tegelijkertijd gebombardeerd. Je zal bij voorbeeld maar in Syrië wonen. Ik wordt best misselijk bij de idee dat volwassen mensen zonder een greintje gevoel wijken met burgers plat bombarderen. Ik wordt ook spontaan misselijk als ik denk aan die moorden in Berlijn door die verwrongen geest en onlangs de moord bij die fototentoonstelling in Turkije. En breek me de bek niet open over het gedrag van Erdogan... Ik moet echt kotsen van de oproep van die IS-fanaten om zo veel mogelijk kerstmarkten te treffen. Vroeger zouden wij over dat soort ‘gevallen’ ongetwijfeld gezegd hebben: “dan heb je toch een gaatje in je kop”. Het gaat maar door. Nederland blijft gelukkig (nog) gespaard van terreur....alhoewel.

Als je het mij vraagt is de huidige maatschappij gewoon door en door verrot aan het worden. We sturen kerstkaarten, schrijven ‘zoete’ berichtjes op instagram en facebook en tegelijkertijd kijken velen of ze toch nog ergens voordeel kunnen halen over de rug van een ander. Liegen en bedriegen zijn aan de orde van de dag; economie wordt tot het enige zaligmakende verheven; de bankdirecteuren graaien vrolijk verder en de 'gewone mensen', ach dat zijn sukkels en gemakkelijke prooien.

Waar is het échte Kerstgevoel gebleven. Is dat echt dappere Tijn bij het Glazen Huis? Of als wij met heel ons uitgebreide gezin gezellig op Tweede Kerstdag bij elkaar zijn? Of is Kerstmis meer en meer verworden tot een liederlijk vreet- en zuipfestijn, een feest van het commerciële hebben-hebben-hebben, terwijl de voedselbank klanten probeert te helpen?

Toen ik dit stukje schreef, liet mijn herinnering een poster los die op school werd gemaakt. Een die indruk op mij maakte. Een poster die o zo waar is, als praktische opdracht gemaakt door een van mijn vmbo-leerlingen. U weet wel, een leerlinge van dat vmbo, dat zo slecht bekend staat als onderwijsrichting. ‘De jeugd van tegenwoordig’, wordt vaak smalend gezegd. Of zijn het hun ouders...? We kunnen aan die leerlinge allemaal een voorbeeld nemen: ‘samenleving, dat werkt alleen als je het letterlijk neemt’.

Als al die idioten die elkaar naar het leven staan, waar ook ter wereld, zich die zin eens tot zich lieten doordringen. Misschien zou de wereld dan kans krijgen om weer een mooie plek te worden, waar iedereen voelt dat hij meetelt; zich prettig mag voelen of hij of zij nu blank is of zwart, rijk of arm, homo of hetero, hoog opgeleid of niet............

Ik wens jou zinvolle Kerstdagen als nadenkdagen. Ik wens je ook alle gezondheid en een beetje geluk toe, gezond verstand en –al is het maar een beetje minder-  ‘ikke’ en meer ‘wij’ voor 2017. Zullen we dat als voornemen voor het nieuwe jaar nemen? We moeten toch ergens beginnen..................

(Bron : familiearchief f.v.son; laura’s poster; beeldje van mama; kunstwerk van Nicolas Müller-Jabusch).