Ik probeerde nog om haar te bewegen toch
vooral naar bed te gaan, maar dat gaat er bij haar niet in. “Op bed liggen is
voor hele zieke mensen”. De bank, al dan niet met deken, is wel het maximaal
haalbare in dergelijke gevallen. Ziek zijn en José passen gewoon niet bij
elkaar. Over dokters moet je het al helemaal niet hebben met José. “Het is
vanzelf gekomen, dus gaat vanzelf ook over......”. Ik heb al eens verteld dat
José niet zo flauw is en supersterk. Ik zou willen dat ik iets meer van haar
doorzettingsvermogen had.
Het heeft al bij al maar een paar
dagen geduurd. Donderdag ging ze dan toch weer voorzichtig naar buiten om een
boodschap te doen. Daarna ging het snel bergop. Dat resulteerde ’s avonds in
een heerlijke andijvie-stamppot met spekkies-á-la-José. Alles normaal. Gelukkig
maar. Vrijdag was het thuis als vanouds. Ons
huishouden loopt weer op rolletjes. Wat zou ik toch zonder José moeten
beginnen......
Gelukkig want zo konden wij vrijdag
samen - zoals afgesproken- toch naar de school van Emma en Renée in Made. De oma’s en opa’s mochten op
school komen kijken aan het slot van een weekje over hoe de school vroeger was.
Emma had met Oma een interview gemaakt over haar lagere school-tijd en danste
volop mee voor in de klas. Renée vond het leuk om met Opa een spelletje te
spelen in haar klaslokaal en natuurlijk wisselden Oma en Opa nog even van klas..
Erg gezellig. Als extra verrassing, zo vonden Emma en Renée aten Oma en Opa tussen
de middag een boterhammetje mee bij de Madese dames. Gezellig begin van het
weekend !
(Bron: familiearchief f.v.son: josé
met griepje op de bank, 10-2016; oma en opa op school in Made).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten