Ik heb elk jaar ontzettend te doen met die oude man. Samen met zijn –uiteraard- Zwarte Pieten reist hij stad en land af om kinderen met cadeautjes te gedenken. Niets nieuws onder de zon.
Toen mijn moeder nog leefde, nodigde zij met een speciale brief alle achterkleinkinderen uit om cadeautjes te komen uitpakken die Sint bij haar gebracht had. Ons ma genoot dan zienderogen van al dat jonge grut. Tot en met vorig jaar. Ze stond er op om ook alle kleintjes nog een keer van geschenkjes te voorzien. En iedereen was er. Ze kon op dat moment nog niet bevroeden, dat het de laatste keer zou zijn, tenminste dat zou je kunnen denken. Maar soms had ik toch wel het gevoel dat ze graag alles nog één keer wilde meemaken.
José en ik nemen dat stokje al jarenlang over. Zo lang we kleinkinderen hebben, komen Sint en Piet al jaarlijks cadeautjes brengen bij Oma en Opa van Son.
Waar Omi voor worstenbrood zorgde, koppelen wij er soep en broodjes aan vast en genieten van de opgewonden gezichtjes van de kleinkinderen. Vol verwachting klopt hun hart. Oma weet precies hoe Sint Nicolaas denkt. Ze was immers niet voor niets een keer hulpsint. Ik heb de foto als bewijs er maar even voor je bij gezocht!
Gisteren was het weer zo ver. Er was in de brievenbus een paar dagen geleden al een brief gekomen bij de kleinkinderen. Ze werden vrijdag op etenstijd verwacht! Alles in rep en roer natuurlijk. En uiteraard was iedereen op tijd. Samen met de papa’s en mama’s.
Waarom Sint dat al op 20 november doet? Nou heel simpel. Hij heeft het veel te druk om ook nog eens bij Oma’s en Opa’s langs te gaan op 5 december. Bijkomend voordeel is dan wel, dat de spannende tijd voor de kleintjes doorbroken wordt. Ze krijgen nu al cadeautjes waarvan Sint en Piet weten dat ze er blij mee zullen zijn. Daarna is de tijd naar 5 december wat minder spannend. Zeker als je af en toe ook nog eens je schoen mag zetten! Niet iedereen durfde mee, toen er plotseling op de voorruit werd gebonsd. Maar de durfals vonden in de tuin de cadeautjes, die in zakken vol mee naar binnen werden genomen. Geslaagd met dank aan de buurman!
Voor Anouk wachtte na gisteravond nog een spannende nacht. Zij was uitgekozen met enkele andere kinderen om Sint Nicolaas vanochtend te komen wekken en met hem en Zwarte Piet te ontbijten. Dat is pas spannend. Je zal de foto’s volgende week wel in het Langstraatje zien, vermoed ik.
En Oma en Opa? Die hebben vrijdag in elk geval genoten. Het huis stond op z’n kop, maar de blije gezichtjes spraken weer boekdelen. Leuk om Opa en Oma te zijn!
(Bron: familiearchief f.v.son: Oma José als hulpsint in haar jeugd. Sint bij Omi van Son, 2014) en Sint Nicolaas bij Oma en Opa van Son, 2015).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten