Een ruïne en mooi nieuws….

Tijdens mijn familieonderzoek stuitte ik enige tijd geleden op de Abdij van Villers. En je weet het; daar moeten José en ik dus een kijkje gaan nemen. Dat deden we zo’n twee jaar geleden. We bezochten in die tijd heel wat familie-herinneringen uit vroeger eeuwen in het zuidelijke deel van België. Je moet het toch immers allemaal controleren. De abdij Villers is een familiestichting van het Huis Marbais en in 1146 gesticht op hun erfgoed. In een akte uit 1153 bevestigt bisschop Hendrik II (van Leez), van Luik, de abdij van Villers in het bezit van haar eerste dotatie, die bestaat uit een deel van het allodium Villers onder de heerlijkheid Marbais. Het werd geschonken door Wouter van Marbais en diens moeder Judith (een douairière die hertrouwde met Arnulf van Villers, die de stiefvader was van mijn voorouder). In die eerste dotatie gaat het ook om de rechten die hierop rusten. Die rechten waren afkomstig van anderen, zoals Anselm van Boneffe en Engelbert van (Breda en van) Schoten. De molen hoort er niet bij, die was al aan Alard van Mellery in leen gegeven, zo maakt die oorkonde duidelijk. Volgens de geschiedenis van de abdij van Villers, nodigen ridder Walter (= Gauthier of Wouter) de Marbais en zijn moeder Judith, monniken van de abdij van Clairvaux uit om een nieuwe abdij te stichten op hun grond in Villers. Een groepje van 17 monniken vestigt zich in Villers bij de bron Goddiarch. Dankzij de heer van Marbais en zijn moeder Judith, hebben de monniken de beschikking over nodige bouwmaterialen, steengroeven, bossen en een rivier om hun abdij in romaanse stijl op te trekken. Maar het loopt allemaal niet helemaal naar wens. In 1197 wordt op een andere plek begonnen met de bouw van een nieuwe abdij. De bouw van deze gotische abdij neemt 100 jaar in beslag. In deze welvarende periode hebben de ongeveer 400 monniken van de abdijgemeenschap een bezit van bijna 10.000 hectare grond. Eeuwen later, in 1796 tijdens de Franse Revolutie zijn de monniken al gevlucht. De Abdij wordt vernield en geplunderd en daarna verkocht aan een handelaar in bouwmaterialen, die haar zowat steen voor steen afbreekt. De plantengroei en weersinvloeden doen de rest. De Abdij vervalt tot een ruïne. Maar wat voor een…. Ze hebben er een mooie historische plek van gemaakt. Je moet een ticket kopen, maar we dwaalden er een halve dag rond en vielen van de ene verbazing in de andere. Ik wil je een aantal foto’s. Wij vonden het de moeite van het bezoeken meer dan waard! Weer een puzzelstukje op zijn plek kunnen leggen.

Dom eigenlijk..Eigenlijk dom, als je besluit om samen naar de Biesbosch in Werkendam te gaan als de A27 richting Hooipolder is afgesloten voor verkeer. Heen over de Keizersveerse  brug gaat dan wel... maar dan moet je omrijden voor de terugweg. Wij kozen voor het Capelse Veer om het water over te komen. Niet zo slim. Er stond een hele rij auto’s en we moesten drie afvaarten wachten. Toch een leuke middag geweest.

Gezondheid

Donderdag stond het controlebezoek bij mijn cardioloog op de agenda. Je weet dat ik door gebrek aan energie niet veel meer kan doen en erg snel aan het eind van mijn latijn ben. Maar dat zegt blijkbaar niet alles over het bloedbeeld en beeld van mijn hart. De cardioloog verraste ons met de mededeling dat het beeld van mijn hart en de bloedwaarden de besten waren van het afgelopen jaar. Aangenaam nieuws. Het blijft ‘broos maar stabiel’, maar ook zij bleek aangenaam verrast. De goede zorgen van José, ons regelmatig leefpatroon, prima eet- en drinkgewoonten en ‘leuke dingen doen’ helpt kennelijk. En er is meer hulp. Ik heb niets met welke godsdienst dan ook, maar ik heb wel al jaren vertrouwen in de goede zorgen die Maria aan mij en ons besteedt. Van huis uit fietsten wij , toen ik kind was, al van Breda naar Den Bosch voor een bezoekje aan de Mariakapel in de Sínt Jan. Bij ons huwelijk, ruim 50 jaar geleden vroegen we al bij het Maria-altaar al om haar steun en zorg voor ons en ons eventuele gezin. Vijf gezonde kinderen kregen we. Ook nu heb ik veel aan het feit, dat ik het volste vertrouwen heb in Maria. Zij heeft mij na mijn twee infarcten op éen dag en hartoperatie in 2004 duidelijk al eens op de goede weg terug geholpen, toen mijn hart haperend bleef en een nieuwe hartoperatie aanstaande was. Ook nu weet ik dat zij voor ons zorgt. Dat geeft mij toch wat rust. Ik loop daarmee normaal niet te koop. Ik ben wars van uiterlijk vertoon. Daarom ga ik in Meerseldreef als we daar koffie drinken ‘bij de paters’ ook niet de Maria-tuin in, ook al bood José dat al eerder aan. Ouderwets? Zo zit ik nu eenmaal in elkaar.  

(Bron: familiearchief f. van son).