Druk als een oud baasje.....

Dat zeggen ze wel eens. Hij is zo druk als een oud baasje. Dat klopte deze week, al maakte ik me niet druk, want dat zou verkeerde en vooral ook  ongewenste gevolgen hebben.  Maar onze agenda was zo vlak na de vakantie van de kinderen ongemerkt dichtgeslibd. Maandag kwam mijn nichtje Linda, -  de dochter van mijn broer-, met haar gezin op visite. Bloemen en eitjes van de eigen kippetjes bracht ze mee. De drie kleintjes wisten meteen hun plek te vinden om te spelen en wilden aan het eind zelfs niet weg.

Gezondheid

Een week zonder gezondheid als thema zit er bij ons niet meer in. Dinsdagochtend ging ik naar de fysio en ’s middags kwam de huisarts weer even poolshoogte nemen. Moeilijk onderwerp, maar ik hoop dat het tot het gewenste resultaat komt. Donderdagochtend moest ik nog naar de  praktijk voor gebitsprothese van Wim de Vries. Mijn gebit was onder meer door de corona-aanval, die ik moest ondergaan zo langzamerhand klapperend in mijn mond komen staan. Hij heeft het prima in orde gebracht. Ik kan nu weer zonder problemen bijten en kauwen. In voedsel wel te verstaan.

Fijne dagen

Op woensdag moesten wij weer een dag op Cas en Sem passen. Het was mooi weer, dus reden we op tijd naar speeltuin ‘de Financiën’ in Loon op Zand. Ze speelden dat het een lieve lust was  en na een frietje met kleine fricandelletjes én een cadeautje togen we weer huiswaarts. Ik had een paar uur op het buitenterras gezeten en niets gedaan, maar dat eiste toch zijn tol. Ik was uitgeput toen we thuis kwamen en viel op de bank in slaap. De kinderen speelden verder en oma José maar nasi voor de kleintjes en hun ouders. Lekker gegeten  van ‘oma’s nasi’, zo liet iedereen weten. Er was zelfs nog voldoende over voor het gezin van Meike. ’s Avonds ben ik al om acht uur naar bed gegaan, zo uitgeput als ik nog steeds was. Ik kom dus niet meer zo snel bij als ik gewend was. Donderdagochtend na mijn bezoek aan de tandtechnicus, liet José weten dat ze graag nog eens naar Morres Meubelen in Hulst zou willen. Ik besloot op mijn gemak via Bergen op Zoom en de Westerscheldetunnel te rijden. In de winkel aangekomen, was er van lopen natuurlijk geen sprake meer voor mij. Ik kan en mag mijn hart niet belasten. Voor het eerst sinds jaren daarom in een rolstoel in de winkel rondgereden. Emotioneel een moeilijk moment voor ons, omdat het nu zo definitief is. Vrijdag, wat later dan we gewend zijn, kwam Luuk bij oma spelen. Luuk was eerder deze week ook al weer bij de opvang geweest om te spelen.   Pieter is bereid José te helpen met het schoonmaken van het aquarium. Dat is nodig, maar ik kan het helaas niet meer en met emmers water sjouwen is voor de armen en schouders van José ook niet ideaal. De ouderdom komt met echte gebreken. Dat merken we.  ’s Avonds stond ook nog het bezoek aan onze vrienden nog op het programma. Het weekend is nu nog zowat blanco in de agenda.  Ik denk wel dat ik wielrennen van de dames ga kijken. Het WK op de weg in Glasgow. Het zal moeilijk worden om de trui te pakken.

Over NAC heb ik het maar niet. Nota bene Dordrecht liet ze alle hoeken zien. Is dit NAC promotiekandidaat. Even een teiltje asjeblief. Als ze dit al tegen Dordrecht op de mat leggen.....

(Bron: familiearchief f. van son)