Dat
kan je zo wel eens hebben. Een dag waarop het allemaal niet zo lekker gaat.
Stijve spieren, al vermoeid bij het opstaan. Je bent dan al snel geneigd om dan
maar naar je lichaam te luisteren. Ik moet dat zowieso doen. Ik had zo’n dag, maar je mag met een gerust hart zeggen,
dat de hele week niet veel soeps was. Chronisch gebrek aan energie. Mijn gezondheidssituatie is ronduit onder nul.
Gelukkig
had ik zondag een prachtig wereldkampioenschap wielrennen kunnen kijken op tv. Weliswaar
geen Nederlandse winnares, maar Lotte Kopecky was absoluut de sterkste en dus
terechte winnares. Zij had het geluk, dat Annemiek van Vleuten op een cruciaal
moment lek reed, anders hadden twee nederlandsen haar nog danig het vuur aan de
schenen kunnen leggen. Ik genoot deze week op woensdag van een deel van de
wedstrijd in de halve finale van het WK damesvoetbal. Engeland tegen Australië;
spannend en vol passie. Ik volg op SBS6 ook zo’n beetje ‘een jaar van mijn
leven’, zoals je weet. Eindelijk is dat misselijke clubje rond Rupert zowat weggespeeld.
Nu de laatste weken nog even volgen. Lekker,
als je jezelf verplicht om op de bank te zitten, luisterend naar je lichaam. Hebben
José en ik dan helemaal niks gedaan deze week? In tegendeel. We hebben de auto
gepakt en zijn een stukje gaan rijden. Koffie en een broodje in Meerseldreef en
langs Brecht terug om voor ruim dertig cent per liter te tanken. We zijn
uiteraard ook weer bij mijn lievelingsplekje van deze zomer geweest. Met de
auto, want fietsen gaat José op dit moment niet zo goed af. Auto parkeren op de
Markt, toeristjes kijken op het terrasje van ENZO, terwijl ik aan een heerlijke
ijshoorn met citroen en mango-ijs lik. Ik kan er op mijn gemak van genieten,
liever dan uit een bekje. We hebben ook nog kaas gehaald in Oisterwijk tijdens
een ander ritje. Onze favoriete kaaswinkel bij Jenneke was nog op vakantie. Oh
ja en woensdagochtend reden we nog even door de Biesbosch. ’s Middags had ik
het rijk alleen, want José ging met haar vriendin een middagje gezellig
bijkletsen op een terrasje in Oosterhout. Luuk kwam niet deze week, want zijn
papa is nog thuis en dan vinden ze het niet nodig, dat Luuk bij oma en opa komt
spelen. Een extra vrije dag dus. We hebben ook het aquarium volledig opnieuw
ingericht. Dat kost wel een hele dag samen werken en erg veel energie, maar het
ziet er nu dan ook perfect uit. José is inmiddels al met de voorbereidingen
begonnen voor de manifestatie KIP. Die letters staan voor ‘kunst in park’ op
zondag 27 augustus vanaf elf uur in het park in het centrum van Oosterhout.
Traditiegetrouw mag Oma José zich dan verheugen in de belangstelling van ook
onze kinderen en kleinkinderen, zoals bij voorbeeld Emma, Renée en Cas, die
graag een stukje schilderden. Het draait dit jaar rondom Van Gogh en ik kan je
vertellen, dat José een aantal prachtige kunstwerken kan laten zien die zondag.
Ik ga er hopelijk ook mee naar toe als mijn gezondheid het toelaat. En vandaag?
De kinderen hebben een speciale dag in elkaar gezet in en rond de woning van
Inge. We worden tussen 11 en 12 verwacht. Het wordt zeker weer een dag om nooit
te vergeten. Wat hebben wij toch een heerlijk stel kinderen en kleinkinderen in
ons grote gezin.Om trots op te zijn.
(Bron: familiearchief f.van son)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten