Dat ons gezin behoorlijk uitgebreid is, dat weet je ongetwijfeld. Met onze kinderen en kleinkinderen samen zijn we de twintig al een gepasseerd. Het hele gezin deed met plezier mee met de jaarlijkse gezinsdag. Ook dit keer weer bij Polder Events in Wagenberg. Vorig jaar vierden we er mijn zeventigste verjaardag, het weer werkte toen niet mee, maar iedereen was zo enthousiast, dat Meike de vraag kreeg om dit jaar de familiedag te organiseren en dat werd weer Wagenberg. Lekker dichtbij. Volgende keer zijn Tommy en Nienke aan de beurt om de dag op hun manier en tijdstip te organiseren.
We hadden echt geluk wat het weer betreft. Daarnaast deed iedereen mee en waren de twee kleinsten zo vriendelijk om ook te genieten en mama en papa niet extra bezig te houden. Er waren leuke spelletjes, weer andere dan vorig jaar, ze hebben dus weer een hele middag kunnen bewegen en lachen. Daarna was er nog het gebruikelijke drankje samen en de barbecue, waar iedereen echt al op zat te wachten. Actief zijn en de buitenlucht maken hongerig. Op verzoek van Oma José kon er weer een foto van het hele gezin worden gemaakt. Ook daarbij werkte iedereen van jong tot oud aan mee. Ik genoot ook, net als José, al kon ik door mijn heupproblemen niets meedoen. Dat betekende zitten en tevreden kijken hoe iedereen een gezellige dag had. Kinderen en kleinkinderen zorgden ervoor dat mijn stoel verplaatst werd, als we weer naar een andere locatie moesten voor weer een spel. Met mijn twee krukken strompelde ik er dan achteraan. Want ik wilde er uiteraard graag bij zijn. Zo nu en dan hield ik ook een oogje in het zeil bij Luuk en Sven, de kleinsten, maar die genoten ook van de buitenlucht. Voldaan kon iedereen in het begin van de avond weer naar huis.
Oma José
Als het maar enigszins kan, willen ze bij haar zijn. Oma José wordt door de kleinkinderen op handen gedragen. Terecht vind ik, want nooit is haar iets teveel. Toen we zondag op de viering van de achtste verjaardag van Youri waren, kropen dit keer de kleinzonen Youri, Sem, Cas en Luuk op oma’s knie. “Ik heb er maar twee hoor”, zo liet ze de kleinkinderen weten. Geen nood, ze vinden wel een plaatsje op of bij een van die twee knieën. Als ze maar bij oma kunnen zitten. Ook tot groot plezier van Oma José uiteraard.
Ooievaars
Een leuk tochtje maakten José en ik maandag. Eerst even nuchter bloedprikken en daarna op pad. Koffie met kersenhofke bij de kersenboerderij en later kwamen we onder meer in Nederhemert, waar José een ooievaarsnest spotte. Compleet met moeder en jong. Zij fotografeerde en pakte daarna de meegebracht lunch tevoorschijn. Lekker op ons gemak. ’s Middags kon ik nog de mooie rit in de Giro Donne terugkijken voor een deel. Annemiek van Vleuten hield maar weer eens huis en pakte zowel de etappe als de leiderstrui. De rest van de week omvatte onder meer een extra fysiobezoek, af en toe even samen weg en ’s middags zo nu en dan de Tour. Ook het EK voetbal voor dames is begonnen. We pasten op Luuk en Sem kwam spelen en vandaag is onze oudste kleindochter Emma jarig. Zo is er weer een week voorbij. Nu nog hopen op spoedig herstel van mijn heup- en loopproblemen. Dat is wel echt hard nodig om in de running te kunnen blijven.
Onderzoek
Steeds meer mensen mailen of appen mij, hoe ver ik ben met de nieuwe, bij te werken informatie over de Bac’s op mijn blog. Logisch, want het duurt nu al een tijdje. Ik ben die twaalfde en dertiende eeuw aan het bijwerken, maar wil wel zekerheid, als die te krijgen is. Goed werk heeft tijd nodig. Daarnaast heb ik, zoals je wekelijks kan lezen, ook nog de nodige andere dingen om handen. Geduld dus, en ja, ik weet zelf hoe moeilijk dat is…
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten