.....en ik zie hem gaan.

Sommige dingen dienen zich volkomen onverwacht aan. Zo zat ik donderdagavond, totaal niets vermoedend, te wachten op het begin van de raadsvergadering. Je weet dat ik zowat elke vergadering bijwoon. Het zou de laatste vergadering zijn van raadslid Joop Heesters. Bij cde komende verkiezingen zwaait hij af. Omroep Brabant was er ook, compleet met camera. Opnamen maken van Heesters die tientallen jaren raadslid was en nu zijn zetel gaat verlaten. Ik kende Joop al, toen ik nog journalist was bij De Stem. Ik heb hem zien komen in de gemeenteraad van het toen erg roerige Geertruidenberg. En nu zal ik hem ook zien gaan. Einde van een tijdperk. Dat mag je toch wel zeggen. De dame van de omroep vroeg me of ik in een paar zinnen het scheidende raadslid kon beschrijven. Dat wilde ik wel. Het is namelijk niet niks om meer dan 40 jaar raadslid te zijn. Dan moet je het voor je achterban wel goed doen.... anders wordt je immers niet zo vaak herkozen.  Zo zat ik dus in de uitzending  van vrijdagochtend en met mijn roze trui ook nog op de foto. Rechtstreeks gezien heb ik die zelf niet maar de techniek staat  tegenwoordig voor niets. Ik had 's ochtends echt andere dingen te doen. Eerst fysio op vrijdagochtend en daarna meteen op de koffie bij dochter Meike en kleinzoon Youri. Ondanks mijn pensionering, een half jaartje geleden, rijgen zich alle dingen toch nog dag-in-dag-uit aaneen. Na de koffie weer naar huis om Nuis olympisch kampioen te zien worden op de kilometer en vervolgens weer een illustratie op mijn facebookpagina te zetten over een gevaarlijke verkeerssituatie dit keer. Want ook mijn politieke werk gaat elke dag door. Cas was woensdag en Youri en Cas waren donderdag geweest. Mama Elke ging met tante Tara naar de 9-maandenbeurs. Ze verwachten immers beide een kleintje; ons negende en tiende kleinkind!    En op zo’n beurs moet je niet je handen vol hebben aan je kleine zoon. Mama Meike op haar beurt had donderdag nog keelontsteking en kon dus wel even een ochtend zonder haar zoontje, dacht oma. Dus kwam Youri met zijn neefje spelen, die zag dat  best wel zitten. Al moest oma José ze af en toe wel met bij voorbeeld een lekker appeltje tot rust laten komen op de bank. Anders draven ze echt de hele dag door. Inge, Bram, Emma en Renée gingen op de foto. Dat leverde een heel leuk plaatje op. Dat geldt ook voor onze boef Robyn. Ik wil je ze niet onthouden. Onze kinderen en kleinkinderen zijn ons ‘alles’. We zijn er enorm trots op. Mag je best weten.

Donderdagavond stond dus de Raad in mijn agenda en gistermiddag kwam Anouk weer op schilderles bij oma José. Nichtje Renée liet deze keer verstek gaan. Zij had een verjaardagsfeestje. Dat betekende dus dat alleen Anouk gisteravond bij ons aan tafel zat om lekkere sperzieboontjes mee te eten. En na het gebruikelijke kopje koffie nadat zij naar huis was gebracht, was het op de bank NAC kijken. Ook niet verheffend. Wanneer gaat die Vreven nou eens nadenken wanneer hij moet wisselen?  ’s Avonds had José gelukkig voor een lekkere Hollandse Nieuwe gezorgd. Met uitjes uiteraard. Ook een van mijn lievelingshapjes...... Het wordt alsmaar spannender met NAC naarmate het einde van de competitie nadert. Kunnen ze zich handhaven? Samen met al onze jongens ga ik naar NAC-RODA zondag 18 maart. Spannend om er ook een keertje echt in het stadion bij te zijn. Een leuk cadeautje! Ik kijk ernaar uit. En vanmiddag? Nou na het schaatsen in Korea, -de laatste dag-, begint het wielerseizoen weer met de eerste echte klassieker. Dat gedoe zonder publiek in dat rijke golfstaatje en de tour Down Under kijk ik niet eens. Niet interessant. Maar vanaf nu zal ik niet veel wedstrijden missen. Dat is toch ook weer een bijkomend voordeel van het pensionado zijn. Zou Sagan weer zo sterk zijn?

(Bron: familiearchief f.van. son : het gezin van Inge en Bram, Cas en Youri, Anouk en Robyn).