José heeft er weer een taak bij. Donderdag heb ik het aan
den lijve kunnen ondervinden.Ze is nu ook al lerares. Ze gaf thuis haar eerste
schilderles aan twee leergierige leerlingen. Hoe dat kwam? Int Nicolaas bracht
vorig jaar bij Oma en Opa kunstschilderspullen voor Anouk en Renée. En je begrijpt het al. Zij waren niet te lui om meteen
aan oma om les te vragen. Uiteraard vond Oma dat een goed idee en donderdag was
het zo ver: de eerste les stond op het programma. Een oude blouse van papa aan
en uiteraard de verfspullen meegebracht. Rustig en met geduld ging oma José aan
de slag met twee oplettende kleinkinderen. Zelfs tijdens de eerste les werd er
al gemengd en naar hartenlust geschilderd. En wat zeker ook leuk was van zo’n
les, dat was natuurlijk na afloop frietjes eten met oma en opa. Uiteraard zelf
gesneden en gebakken friet. Dat is immers het allerlekkerste. De eerste les zit
er op. Meteen een afspraak maken voor les 2, zodat Anouk en Renée net zulke
mooie schilderijen kunnen maken als Oma. Dat kost nog wel wat lesjes
natuurlijk.... Weer een geslaagde activiteit van creatieve oma José. Ze
kan eigenlijk alles. Want als ik terugkijk, dan kan ik zonder overdrijving
zeggen, dat José alles kan wat op haar weg komt. Naast dat ze de spil is van
ons uitgebreide gezin, heeft ze ook buitenshuis de nodige dingen aangepakt. Ze
begon – toen ik ze nog niet kende- bij de gezinszorg in Zundert. Werkte
daarnaast in een schoenenwinkel en later bij de slager in Breda. In onze
verkeringstijd was zij onder meer filiaalhoudster bij ‘De Bakkerij’ in winkelcentrum
De Burcht in Breda. Deed er en passant nog een opleiding
Activiteitenbegeleidster bij en in Oosterhout en Apeldoorn was ze
oproepleidster bij een peuterspeelzaal, maar veruit de langste tijd heeft zij
een eigen particuliere peuterspeelzaal gehad toen wij in Oisterwijk woonden.
‘De Boerderij’ heette die. Een goedgekozen naam, want de peuterspeelzaal was
gehuisvest in de boerderij van de familie Verhoeven aan de Spreeuwenburgerweg. De
speelzaal had ook nog een eigen ‘buitenboel’ , zodat de kinderen ook in een
omheinde buitenruimte konden spelen. Honderden Oisterwijkse kinderen hebben er door
de jaren heen naar hartenlust kunnen genieten en José had zelfs leidsters in
dienst. Toen de ruimte verdween, werd de peuterspeelzaal uiteindelijk
opgedoekt. We verhuisden naar Geertruidenberg en later Raamsdonksveer.
Stilzitten zat er ook daar niet in voor José. Ze werkte onder meer bij Louwman
& Parqui en in de catering en werd een paar jaar postbode. Later was zij medewerkster
in een groentewinkel en ook nog een tijdje ‘Oppas-oma’. Het oppassen bleef,
maar dan voor de eigen kleinkinderen. Inmiddels zijn dat er acht, zoals je
weet. Niet dat ze op allemaal oppast. Maar ze komen wel bijna allemaal zo nu en
dan een dagje en nachtje logeren.
Dat was woensdag met Robyn het geval. Papa Pieter zou
thuis schilderen en Robyn kwam met Cas spelen, die op woensdag altijd van de
partij is bij Oma en Opa. Ze bleef een nachtje slapen, lekker spelen met Cas en
natuurlijk even langs Youri en Anouk en zij
werd donderdag, voordat de schildercursus van Renée en Anouk begon, weer door
papa opgehaald.
Je kan eigenlijk zeggen dat Oma José maar amper tijd
heeft om adem te halen. Maar de vrijdag
was echt voor haar zelf. Ik ’s morgens naar de fysio en daarna lekker doen waar
we zelf zin in hebben. Een dagje thuis zonder kleinkinderen. Ook wel eens leuk!
(Bron: familiearchief f.van son: Januari 2018 Oma’s
schildercursus met Renée en Anouk; Robyn logeert en speelt met Cas en Youri).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten