Een andere partij....

Een partij die mee gaat doen aan de verkiezingen in Geertruidenberg, heeft mij gevraagd of ik bij hen op de kandidatenlijst wil komen. Ik werd er enigszins door overvallen, maar heb na enig nadenken toch  ‘ja’ gezegd. Die partij gaat zich inzetten voor mensen die dat nodig hebben; jongeren en ouderen. Voor een meer eerlijke wereld. Iedereen telt echt mee voor die partij, ook de oudere en gehandicapte. Uiteraard worden ook de belangrijke andere onderwerpen – evenals die bij alle andere partijen worden genoemd- niet vergeten. Het is uiteraard een progressieve partij. Dat past het beste bij mij, dus zei ik toch ‘ja’.

Je zal de naam van deze  partij niet op het stembiljet tegenkomen. Dat zou wel het geval zijn geweest als vóór oudjaar de naam was gemeld bij de gemeente. Maar dat kon niet, want toen was de nieuwe partij nog niet opgericht! Je zal daarom boven één van de deelnemende lijsten op het stembiljet op 21 maart géén naam tegenkomen. Een blanco lijst dus. Dát is de partij waar je mijn naam wél tegenkomt bij de kandidaten op nummer 6. Geen verkiesbare plaats, of de nieuwe partij zou een klapper moeten maken of ik zou met voorkeurstemmen moeten worden gekozen. Daar gaat het allemaal niet om. Maar er is wél een partijprogramma en een denkwijze waar ik achter sta.

Ik heb de naam nog niet genoemd, merk ik. Sociale Volkspartij in de gemeente Geertruidenberg. Je zal in de komende weken nog wel meer van deze partij horen en zien op de ‘social media’ en in het weekblad of de krant. Ik heb inmiddels mijn eerste vergadering bij de Sociale Volkspartij achter de rug. Of ik ook taken heb? Ja uiteraard. Als ik me ergens voor inzet dan ben ik meteen ook actief. De mensen die mij kennen, die weten dat. Er is immers nog genoeg werk te doen. We vergaderden donderdag in het  buurthuis De Schelf en ja hoor. Ik was nog niet binnen of ik hoorde mijn naam al. De Schelf is het buurthuis waar jongeren ook terecht kunnen. Nou er zijn jongeren die mij nog kennen “Hé meneer ... hoe ist?”.  Uiteraard een praatje gemaakt en al snel stonden er meer mee te praten. Toch leuk dat die (oud)-leerlingen je niet vergeten zijn!

Intussen gaat alles thuis gewoon zijn gangetje. Telefoontje gehad dat mijn nieuwe schoenen klaar zijn. Cas heeft geverfd voor de verjaardag van mama; ik heb af en toe wat stamboomonderzoek gedaan en een ochtend samen ‘gestamboomd’ met Louis, die ik nog ken uit mijn Dongemondtijd. Was gezellig. Hij heeft meteen ook mijn favoriete genealogie-programma Pro-Gen aangeschaft.

Gisteravond zijn José en ik na het eten natuurlijk nog snel even op verjaardagsvisite bij onze dochter en vandaag ga ik voor het eerst als bezoeker met kleindochter Emma en haar ouders naar de open dag van het Dongemond college. De kleintjes worden groot... En vanavond staat NAC weer op het programma. Op TV. Moeilijk hoor, uitwedstrijd tegen PEC. Op 18 maart ga ik met de mannen ‘echt’ naar NAC. De kaartjes zijn al binnen voor het thuistreffen tegen Roda. Kan wel eens een uitermate belangrijke wedstrijd worden met het oog op degradatie. Hoe die ook afloopt; de woensdag daarna zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Maar daar kom ik nog wel een keertje op terug. Dan zijn de Olympische winterspelen ook al weer voorbij.....realiseer ik me. En zo rijgen de dagen, de weken en maanden zich steeds maar aaneen. De een na de ander. Het houdt maar niet op. Leuk hè, als je met  pensioen bent. Ik heb het drukker dan ooit zo lijkt het.

(Bron: familiearchief f. van son: eerste open dag als bezoeker, Sociale Volkspartij in Geertruidenberg).