Een loden doos en Oma- en Opadag...

Ik was met José donderdag in de buurt van het witte stadje Thorn aan het rijden. Op zo’n zogenoemd ‘stamboomritje’. Ik ben op dit moment bezig om te proberen de herkomst van een zekere Ansfried te achterhalen. Bisschop van Utrecht, maar daarvoor Graaf uit de Maasgouw of de Leuhgouw of die omgeving.  Zijn vrouw heeft –als het allemaal precies klopt- een grote rol gespeeld bij de stichting van het klooster Thorn, zo aan het eind van de tiende eeuw. Laten ze nou in Thorn in het oude abdijcomplex nog een loden kistje hebben uit 1709. Daarin zouden de overblijfselen liggen van de “fundatrice” de stichtster dus. Dat moet even op de foto, zoals ook de gebrandschilderde ramen in de zo’n meter dikke muren van de ruimte onder de toren. Een raam van Ansfried de bisschop van Utrecht vanaf 995 tot 1010, tevens echtgenoot van Hereswind of zoals je wil Hilsondis, de stichtster van het klooster Thorn en een raam over haar zelf. De abdijkerk is van veel later, maar de crypte uit de 14^e eeuw was best interessant. Niet vanwege de twee stoffelijke overschotten van een adellijke Stiftsdame en van vermoedelijk een hoge geestelijke van eeuwen terug, die daar lagen, maar vooral de bouw van zo’n crypte en het krakkemikkige afgesleten stenen wenteltrapje vanuit de kapittelzaal naar beneden interesseert me. Ik voel me dan als het ware terug in de tijd.

Dat was ook toen ik bemerkte dat het dorpje Horn er ook in de buurt ligt. De heren van Horn waren omstreeks 1269 vrij belangrijk. Zij hadden onder meer  bezit in Udenhout en Loon op Zand. Dat ze belangrijk waren, was wel te zien aan de resten van het  kasteel Horn, een ronde burcht uit de 13^e eeuw, gebouwd op een hoogte aan de Maas. Wat een kasteel! En als je op je rit daar naartoe nog bordjes tegenkomt van het Leuhdal en de Maasgouw, dan weet je dat ze ook in die streken hun historie koesteren. Misschien doet het jou helemaal niets, die ‘ouwe rommel’, maar ik krijg door dit soort ritjes een steeds duidelijker beeld  van die tijd zo tussen 900 en 1400, toen heel andere dingen belangrijk waren dan nu voor ons. Ik kan me overigens groen en geel ergeren aan die idioten die het nodig vinden hun naam in de muur te krassen in zo'n crypte, zodat iedereen kan zien hoe onbenullig ze zijn. 

Genoeg verleden.....

Dat ik niet enkel in het verleden leef, dat kon je woensdag merken toen we ’s avonds even langs Meike, Ronald, Youri en Anouk gingen om te kijken hoe de vakantie was geweest. Zij waren dinsdag terug gekomen van hun vakantie aan het Gardameer.  En gisteren? Vrijdag  was ik met oma José te gast op de oma- en opadag van de kinderopvang bij Cas. Hij was blij dat ook zijn oma en opa kwamen. Hij had het vanaf acht uur al aan de leidsters gemeld. Ik was er trouwens de enige opa......

Cas kleurde speciaal voor José en mij een “medaille” omdat wij geweest waren. Hij vond het wel wat vreemd, dat we om tien uur weer weg moesten, zodat de “kindjes” weer door konden met hun spel. Hij had zonder twijfel nog veel langer met oma willen spelen “bij de kindjes”. Toen zijn we meteen nog even gaan tanken in België. Een liter is daar toch ruim 25 cent goedkoper dan hier. En we zijn nou immers ook niet vies van een gezellig autoritje. Daarna nog wat waterglazen gekocht bij die grote Zweedse zaak op de woonboulevard in Breda, omdat er thuis een paar gebroken waren. We kwamen er toch langs. En nu is het weer weekend. Maak je borst maar nat PSV; de punten blijven zondag in Breda deze keer.

(Bron: familiearchief f.v.son: 2017 loden kistje Thorn, Kasteel Horn, Opa en omadag met Cas).