Hoe we dat voor elkaar kregen? Gewoon de kans krijgen om door te ademen; lief en leed te delen en samen problemen het hoofd proberen te bieden. En laten we eerlijk zijn. We hebben een forse, maar gezellige gezinsuitbreiding als stimulans achter ons staan.
Laat ik even teruggaan naar die 24e mei 1974. Ik woonde toen thuis in Breda. Mijn vader was er helaas niet bij. Die was ruim twee jaar eerder plotseling overleden.
In Zundert –want daar woonde zij- zat José al te wachten. Ook haar vader was helaas overleden. Een opa hebben onze kinderen dus nooit gekend!
Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. De huwelijkssluiting was op een winderige dag in mei in Zundert. Ik toog die dag naar het bloemencorsodorp om José –uiteraard- thuis af te halen. Zoals dat in die tijd gebruikelijk was, was er een kerkelijke inzegening in de Trudokerk en uiteraard het hele burgerlijke gebeuren compleet met trouwboekje in het Zundertse stadhuis. ’s Middags was er een drukbezochte receptie in het ‘Wapen van Zundert’ in de Katerstraat, met collega’s van Dagblad de Stem, de Zundertse thuiszorg vrienden, familieleden en kennissen en dat waren er heel veel. Het receptieboek staat vol met hun namen en goede wensen. ’s Avonds uiteraard een diner met feest. We hadden volgens goed Zunderts gebruik een ‘kookster’. Speciaal koksberoep daar…. Een vrouw kookte en verzorgde alles en zorgde ervoor dat het perfect smaakte. Als ik er op terugkijk, dan zie ik een fijne drukke dag en na het feest reed ik nog met mijn eigen auto naar Oosterhout samen met José. Dat kan ik me nog goed herinneren. Palestrinalaan 125. Daar gingen we toen immers wonen! Uiteraard pas als je getrouwd was.
Het was immers 1974.
Nu zijn we veertig jaar later. Dat betekent dat ons tweetal van toen inmiddels flink ‘uitgebouwd’ is. Er kwamen 5 kinderen en die kregen in totaal 6 kleinkinderen en de zevende is op komst. We zijn nu met, laten we zeggen 17en 1 bijna…. Toch even een momentje om bij stil te staan.
En als ik het over mocht doen? Dan koos ik wéér voor José. We gaan dus –als we gezond mogen blijven- gewoon nog jaren door.
Illustraties: een trouwfoto van 24 mei 1974 en de bedankkaart die wij naar iedereen stuurde, die op welke wijze dan ook aandacht aans ons huwelijk besteedde (Bron: familiearchief f.van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten