Dit bericht heb je dankzij een fout wellicht gemist.
Je hebt het misschien al begrepen, of misschien ergens gehoord, maar het gaat met mijn gezondheid niet zoals ik graag zou willen. Ik wist dat ik hartfalen had, maar op 22 juni jl. kwam tijdens een controlebezoek een mededeling van de cardioloog, die rauw op ons dak kwam: ‘je hebt nog maximaal 1 jaar te leven. Ik kan het natuurlijk mis hebben’. Ik ben kennelijk in de eindfase van hartfalen, zoveel is duidelijk. Nou ben ik niet zo van prognoses, dus heb al meteen laten weten, dat ik uiteraard voor méér dan 1 jaar ga. Daar doe en laat ik letterlijk alles voor, dat nodig is om mijn hart te ontzien en verder zo gezond mogelijk door de rest van mijn leven te gaan. Dan heb ik het niet over eten en drinken, want José zorgt er elke dag voor, -en dat al bijna 50 jaar lang-, dat er een gezond maaltje op tafel komt. Nee het gaat meer over veel rust nemen, goed naar je lichaam luisteren, stress voorkomen en uitzonderlijk veel fruit eten. Natuurlijk hebben wij onze kinderen nog diezelfde 22 juni volledig geïnformeerd. De oudere kleinkinderen zijn door hun ouders ook min of meer bijgepraat. Ik heb het verder hier en daar gemeld en ook José heeft het in de straat verteld en haar vriendinnen en vrienden op de hoogte gebracht. Minder stress heb je niet altijd voor het zeggen. Toen ik het bericht kreeg van mijn zeer ernstig zieke broer, greep mij dat uiteraard erg aan. Ook toen ik een oud-collega bezocht. Ook die wordt geteisterd door ziekte en is geen schim meer van wat hij ooit was. José en ik brengen onze tijd voornamelijk door met ‘leuke dingen’ op advies van mijn cardioloog. Ik wordt medisch goed in de gaten gehouden en mijn motto is ‘vooral doorgaan’. Ik ben niet zo van bijltje erbij neergooien of lijdzaam toezien. Ik heb heel mijn leven de regie kunnen houden en geef die enkel uit noodzaak nog uit handen. Ik ga gewoon door met alles wat ik graag doet, zo lang als het maar kan.
Als ik maar tijd van leven heb. Mijn familieonderzoek is zo goed en zo kwaad als het kan, afgerond. Ik ben tussen de bedrijven door mijn familieboek aan het afwerken. Als het even kan, dan trekken we erop uit, soms dichtbij en soms wat verder weg. Vaak dichtbij in de Biesbosch bij voorbeeld. Rustgevend groen en vrijwel volledige rust. We genieten weer van Luuk, die na een korte pauze weer wekelijks bij ons komt en van Cas, Sem en Youri die elke maandag tussen de middag komen lunchen. De week na de herfstvakantie zorgt oma José op verzoek maandagmiddag voor een stuk verse worst voor alle drie. En komende zondag zouden we eigenlijk een worst moeten offeren aan de heilige Clara. Zondagochtend hebben we immers met onze hele uitgebreide gezin een fotoshoot. Hopelijk is het droog! Duim je even mee?
(Bron: familiearchief f. van son )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten