Het zit er op!

Enkele uurtjes geleden stapten José en ik uit het vliegtuig op Schiphol. Pieter en ook Meike waren ons op komen halen. Een verrassing dat ook Meike erbij was. Zeg dat wel! Met koffers naar huis toe. Wat een vakantie zeg.

Toen we het vliegtuig uitstapten twee weken geleden, schrokken we van een dor landschap. Zoiets hadden we nog nooit gezien. Rhodos vorig jaar was er nog nis bij. Een vreemd eiland dat Lanzerote op een dik vier uur vliegen van hier.

Gaandeweg wenden we aan die dorheid en die rare bergen en hevels zonder begroeiing. Nu, twee weken later zijn we al van Lanzerote gaan houden. Van de servicegevoeligheid van de mensen; van het heerlijke eten bij El Molino en Floresta, waar ons appartement schoner werd gehouden dan we thuis zelf doen als het ware.

We doorkruisten met excursies het eiland. De indrukwekkende zuidtocht met dromedarisrit door de lava zonder enige begroeiing en de noordtocht met de grotten van Jameo del Agua en Cueves Verde die ik ook zelf bezocht, al moest je soms echt door je knieën; de zeiltocht op een catamaran op de Atlantische Oceaan richting Papagayo-strand; José die plaatsnam op de Jetski en met vliegende vaart al botsend over de golven ging. Met de onderzeeboot de oceaan in, compleet met wrakken en veel verschillende vissen. Ook een duikcertificaat op naam voor José en voor mij. En wat te denken van de tocht langs de onheilspellende lava bij Timanfayo met het nog steeds aanwezige gloeiendhete binnenste van de aarde, nauwelijks enkele meters onder onze voeten op ruim 400 graden. Die hitte die een geyser deed ontstaan door een klein emmertje water en spontaan een droog bosje liet ontvlammen. Je voelde de hitte als je tegen de rotsen leunde; de Jardin de Cactus van kunstenaar en regelaar Cesar Manrique; de tocht met de onderzeeër, wijnproeverij bij La Geria en de prachtige natuur. Veel te veel om op te noemen. Die Manrique heeft veel voor het eiland betekend. Witte en cremekleurige huisjes; geen hoogbouw en dat maakt alles wel heel erg bijzonder en prettig.

Elke dag maakten we ons tochtje langs de kleine gezellige boulevard op weg naar ons kopje zwarte koffie en soms een stukje taart; naar onze ijskoude smoothie van diverse vruchten en enkele keren lekker uit eten. Vis uiteraard. Gistermiddag nog afgesloten met een overheerlijke Paella van zeedieren. José haalde ’s morgens een klein broodje en we hebben heerlijk in ons appartement ontbeten. Wij zijn niet zo van dat massale all inclusive.

En nu? Thuisgekomen bleken Eke en Meike prima voor onze huisideren te hebben gezorgd. Pieter leende onze auto en maakte een paar leuke tochtjes met de kinderen naar de direntuin, strand en Drunense Duinen bij voorbeeld. Meike had het huis nog eens gestofzuigd en de post apart gelegd. Wat hebben we genoten. Een fantastische onvergetelijke vakantie.

Maar zo gek. Toen we vanochtend uit bed kwamen, vonden we het erg warm en dat terwijl het hier toch 17 graden was en daar ’s nachts 26. Wat een fijne vakantie............

(Bron: familiearchief f.van son, vakantie Lanzarote 2016).