De laatste week…

Afgelopen week was de laatste waarin ik dit schooljaar vierdeklassers les gaf.  Nou ja, les…. 
Ze hebben vanzelfsprekend alle cijfers voor mijn vak al weken geleden behaald. Het eindcijfer is zelfs al bepaald. Voor maatschappijleer hoeft geen landelijk examen te worden gemaakt. Als je afgerond een 7 voor maatschappijleer hebt behaald, dan heb je een compensatiepunt veroverd. De meesten kunnen met een 7 voor Maatschappijleer met een iets geruster hart de komende examenperiode ingaan.

Ik hield de klassen in de afgelopen weken vooral bezig met een enquête over de manieren waarop naar hun mening de lessen en lokalen vorm gegeven zouden moeten worden, als zij het voor het zeggen zouden hebben én met nuttige en hopelijk interessante documentaires, zoals die over de drugskartels in Mexico, en de film The Wave, naar een experiment dat aan het einde van de jaren zestig van de vorige eeuw in de Verenigde Staten werd gehouden. In ons allen sluimert een stukje kuddegeest, en – al naar gelang het karakter en de visie (van thuis?) een flintertje of balkje fascisme, zo toont dat experiment aan. Ook de film De Punt over de Molukse treinkaping in ons land, maakte deel uit van die reeks.

Nu begint de meivakantie, voor de leerlingen en ook voor mij en daarna is het tijd voor de examens. Ik ben benieuwd of we dit jaar met T4C met een 100%-score de eindstreep halen. Een paar zullen er echt alles voor uit de kast moeten halen. Iedereen na de vakantie uiteraard heel veel succes!

Ik had je vorige week beloofd om een paar foto’s te laten zien van de ‘ouderwetse schooldag’ van onze oudste kleindochter Emma, afgelopen dinsdag. Compleet met zelfgemaakte inktlap natuurlijk…. herken je het nog?  Natuurlijk was Opa ook benieuwd naar Emma’s eigen ervaringen. Emma vond het wel leuk, maar ze was toch blij dat het weer afgelopen was, want: “Je mag in de klas helemaal niets zeggen en je mag niet eens samenwerken!” Ze is ervan overtuigd dat de juf ook blij was dat het afgelopen was, want ook zij houdt er kennelijk van om in de klas te kletsen en nu moest ze vooral streng zijn. De kleren waren wel leuk, maar “het is toch wel onhandig spelen met zo’n lange rok”, vond Emma. Het was eigenlijk een week waarin veel gebeurde. Zo lag ik op de grond met Youri om samen met hem met de kleine autootjes te spelen. Hij vond het prachtig. Ik haalde Anouk met de scootmobiel van school.  Je moet wat als opa. Mama Meike, Anouk en Youri kwamen bij ons eten en   Cas tenslotte, die komt vandaag terug met zijn papa en mama van een verdiende vakantieweek op de Veluwe met ook een bezoekje aan het mooie dierenpark van Amersfoort en een heerlijk zwembad. Ik ben echt benieuwd naar de verhalen. En onze oudste kleinzoon Joël, die gaat folders rondbrengen. Verdienen dus. Het begin van de honderdduizend. Kleintjes worden groot.

Ik ga nu uitrusten, beetje werken aan de genealogie en geschiedenis van mijn familie, leuke dingen doen met José en me daarmee opladen voor de laatste periode van dit schooljaar. Niet te hopen dat we insneeuwen of invriezen komende week.…….

(Bron: familiearchief f.v.son. Emma’s ouderwetse schoolweek 2016, Cas op vakantie op de Veluwe 2016, Frans en José naar het feest van de ouders van Wouter bij de Houtse Meren, 2016.)