Puffen en steunen afgelopen week. Ik was volledig leeg. Afgemat en energieloos. Gelukkig ben ik erdoorheen gekomen en hetzelfde geldt voor José. En als ik terugkijk was het een week met toch voornamelijk hoogtepunten. Nee, eerlijk gezegd had ik niet verwacht, dat ik afgelopen woensdag 74 jaar zou mogen worden. Op 23 juni 2023 leek het daar niet op, toen ik van de cardioloog te horen kreeg, dat ik nog maximaal 1 jaar had. Maar mijn hart is kennelijk erg sterk en wil zo lang mogelijk door. En dankzij goede zorgen van José en mijn vertrouwen en vechtlust, mag ik er nog steeds zijn. Zolang het klopt, blijft dat zo en ik ben er blij mee.
Verrassing
Het eerste hoogtepunt was er al op zaterdagmiddag. Na een telefoontje van Inge reden we vervroegd terug naar huis. We waren bij Dineke toen zij belde of wij ’s middags thuis waren. Daar aangekomen, merkten we, dat onze kinderen de koppen bij elkaar hadden gestoken in het geheim en Bram en Inge kwamen ‘s middags namens allemaal een mobiele airco installeren. Dat was een grote verrassing. Wij dachten dat zij mijn verjaardag kwamen vieren. Zij waren zonder de kinderen. Dat was wel even ongewoon. Er was gezamenlijk besloten om zaterdagmiddag alvast aan te sluiten, om ervoor te zorgen, dat José en ik ook in de dagen erop zonder al te grote problemen de tropische hitte het hoofd zouden kunnen bieden. Een mooier verjaarscadeau had ik niet kunnen dromen. We zijn er erg dankbaar voor.
Nummertje twee
Zondag stond het verjaarsfeestje gepland van kleinzonen Sem en Cas. Ze werden respectievelijk 7 en 10. Dat kon je ook op de raam zien. We hadden een heerlijk plekje in de schaduw en genoten van de glunderende gezichtjes van de mannen. Sem met rode blosjes van hitte en opwinding. Cas in alle staten, omdat hij nu zijn gewenste legopakket kon aanschaffen. En hij was al zo trots omdat hij een tenue aan had van de voetbalclub Malaga. Dat zullen er niet zoveel zijn hier. Het werd een heerlijk feestje. Alle kleinkinderen die er waren, kwamen vrijwel als eerste oma een knuffel geven. Van jong tot ouder. Renée en Emma hielden oma behoorlijk bezig met hun verhalen. Toen Anouk en Youri kwamen, was het hetzelfde liedje: knuffels. Ik ben er blij mee dat oma zo door onze kleinkinderen wordt behandeld. Op het feest was er een speciaal springkussen op de oprit en er was meer dan genoeg voor de inwendige mens. Aan het slot van het geslaagde feestje was het nog barbecueën geblazen. De meester-bakker had het goed voor mekaar. Iedereen smulde zijn of haar buikje vol. De frisse salade met veel fruit maakte er een heerlijk maaltje mee. De jongens kunnen met plezier terugkijken op hun verjaarfeestje aan het begin van de laatste schoolwijk. En wij ook!
Verjaren
We besloten om vanwege de temperaturen waarbij elke inspanning al problemen oplevert, mijn verjaardag te verplaatsen naar een moment na de vakantieperiode. Dus over mijn verjaardag houd je nog een en ander tegoed. Dat etkent niet, dat er niemand kwam op 2 juli. Tara kwam even langs met Luuk en aan het eind van de middag kwamen meike met haar gezin en ook Elke oma’s nasi eten. En ook Sven feliciteerde mij via de videobel. Nu is de schoolvakantie begonnen en komen de jongens dus voorlopig niet meer elke maandagmiddag tussen de middag bij ons eten. Wij hebben dus ook vakantie.
Geslaagd
Wie extra blij de vakantieperiode kan ingaan, dat is Tara. Zij kon gelukkig haar studie met goed gevolg afsluiten. Ze heeft nu een prachtige speld en heeft zich nog verder bekwaamd in de zorg. Nu is het genoeg. Ze heeft nu weer wat meer tijd voor zichzelf en andere dingen, zeker nu ook Luuk binnenkort naar school gaat.
Barbecue
Gisteravond vierden we nog wel even de verjaardag van Youri en Anouk. Dat gebeurde met een gezellig barbecue. Heerlijk, nu de temperaturen weer een beetje normale proporties hebben aangenomen. Anouk kreeg nog even een snoeppotje, want ze had al eerder haar cadeau gekregen. Youri kreeg, -hoe kan het anders-, een voetbalshirt. Altijd een verrassing van welke club dat is. Hij was juichend toen hij het shirt van Burnley zag. Hij trok het meteen aan. Als het maar voetbal is, dan is hij vrijwel altijd tevreden. En nu leg ook ik de pannen er op. Een ruime maand geen Raadsvergaderingen meer. Dus kan ik lekker op de bank hangen, of zoiets.
(Bron: familiearchief f. van son).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten